Kendi hayatını yaşamayanlar kulübünün en sıkı üyesi bildiriyor;
Bir yerlerden bir bakış bulup, gözlerinin içine yerleştirirsin.. Bir zaman sonra, seninmiş gibi hissedersin. Senden daha gerçek birini gördüğünde, titrer bakışların, kendine gelirsin. Ama kendin kimdir bilmezsin..
Bir çift söz duyarsın. Sana ait sanırsın. Her yerde, sırası geldiğinde, yüzünde o aitlik ifadesiyle savurursun sözünü. Duyanlar senin diye bilirler. Sen de öyle bilirsin. Rastgele bir kitapta rastladığında, 'sözümü çalmış' dersin, sinirlenirsin. Ansızın yine kendine gelirsin. Ama öyle uzun bir süre değil. İki saniyeliğine kendine gelirsin. Sonra bildiğin gibi devam edersin.
Biriyle tanışırsın. Sever seni. Sen onu sevemeyeceğini bilirsin. Ama severmiş gibi yaparsın. Senin müziklerini dinler. Senin şiirlerini okur. Kahvesini seninki gibi içer. Senin sevdiğin renklerle barışır. Uyandığında çocuk olur. Mutlu olur. Çok mutlu olur. Oysa hiçbir çıkarın yoktur ondan yana. Onu mutlu etmek için de değildir yaptığın. Kendin için yaparsın.Hatalarının bedelini kendine yeni bir hatayla ödetmek istersin. Böyle temize çıkarmak istersin kendini. Ama girdiğin yerden çıkış yoktur. Birinin içine girmek, yüreğine sızmak öyle âni, öyle hızlıdır ki. Girersin. Onu kendi içine almadan, uzağında yaşatırsın. Yaralanır, hırpalanır.. En sonunda yüreği de insanlığı gibi parçalanır.
Parçaladığım yürekler.. Ben sizden özür dileyemem. Çünkü hayatınızda hiç mutlu olamayacağınız kadar mutlu ettim sizi.. Her mutluluğun bir bedeli vardır, değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder