Valla diyorum, çok yalnızım. Bugün evde boş boş oturuyordum. Farkettim ki ayaklarım kokuyor. Şöyle kıvırdım dizden burnuma götürdüm. Lan çok fena. Bir kızın ayağı öyle kokar mı hiç?! Kadınlıktan çıktın yeminle dedim kendi kendime. Çorapları çıkardım fıydırdım kenara. Nasıl olsa yine ben almayacak mıyım oradan. Evin kedisi rahatsız oldu, söylene söylene odasına gitti. Söylenme konusunda ciddiyim. Kendi kendine moruaaw murr morrr diye diye gitti işte.
Ne diyordum ben.. Hağ, çok yalnızım valla. Aklıma Komiser Shakespeare filminden Kadir İnanır'ın o sahnesi geldi: "Çok yalnızım be Atam!" diye sarılıp Ata'ya ağlıyordu ya. Ben de bir büst bulmak istedim işte bugün. Götümü kaldırıp evden çıksaydım, sarılıp bir büste ağlardım.
Ödevler birikmiş. Makaleler diz boyu.. Kılımı kıpırdatmadım. Açtım televizyonu. Türk Ev Hanımı'nın Bir Günü adlı bir yazı hazırlayacakmışçasına izledim. Neler var annem öyle. İnsanlar delirmiş. Kiboş var bilyonnu Kiboşu? Program yapıyor. Canım o benim ya! Şarkıyı söyledi söyledi bitirdi. Mortingen finiş annem dedi. Bir süre durdum sonra ağzımdaki soğuk çayı püskürttüm. Seviyorum seni Kiboş!
Ama yine de çok yalnızım lan ben.. Biraz izlesenize beni.. Sevsenize beni..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder