Erkekler

Erkekler...
Dünyanın en düz yaratıkları..
Neden dersin, bakarlar yüzüne saçma saçma.. Bir şeyi yaparken asla nedenleri yoktur. Yaptıktan sonra da açıklamaları yoktur. Katakulliye çalışmaz pek akılları. Minik bir akıl oyunuyla çözülebilirler. En zekileri bile, yalanların içinde kaybolabilir ve sonunda gerçeği itiraf eder. Çünkü erkek tahammülsüzdür. Oyunlar oynarlar; ama bir süre sonra "Eeeeh yeter, ne olacaksa olsun" derler ve kendilerini ele verirler.

Bugün İstiklâl'den Tünel'e eve doğru yürürken bir çift gördüm. Kızın canı meyveli pasta istemiş. Yanındaki dallamanın sözleri dikkatimi çekti. "Meyveli pasta nedir ya? Meyve varken pastaya ne gerek var? Niye meyveye krema koyayım ki ne saçma" diye söyleniyordu. Ulan iki kuruş para vereceksin, kıza meyveli pasta yedireceksin bu kadar zor mu? Yanındaki kız da eli yüzü düzgün tatlı bir kız. Herifi görseniz, sümüğünüzü atmayacağınız cinsten. İşte güzel kızlar olarak böylelerinin götünü kaldırdığımız için aslında bütün suç bizde.

Efendim altı tür erkek vardır:
1. Yakışıklı ve Piç Erkekler:
Bu erkek tipi, adından da anlaşılacağı gibi yakışıklıdır. Baklavalı vücut olsun, uzun boy falan yıkılır ortalık. Ama yanlarında hep çirkin kızlar vardır. Bu tarz erkeklerin çirkin kızlara karşı bir fetişizmi vardır. Ne kadar uzun boynu olurlarsa bir o kadar cüce kız bulmak suretiyle gezerler. Ortamda bir karizmaları, ağırlıkları vardır. Akıllıdırlar. Ancak işte, kız seçiminde hep yanılırlar. Annecidirler. Annelerinin sözlerine çok önem verirler ve mutlaka annelerinin beğendiği kız ile izdivaç ederler. Kişiliksiz de diyebiliriz bu cillop erkeklere.

2.Yakışıklı ve Aptal Erkekler:
Evet, deli gibi yakışıklı olmalarına karşın aptal erkeklerdir. En taş kızları tavlarlar, zira bu tarz kızlara ilgi duyarlar. Büyük göğüsler, dolgun kalçalar, güzel vücutlar bunlar ilgi alanlarıdır. Ancak zekâlarının yetersizliğinden hep terk edilirler. Hatayı hep karşı tarafta ararlar. Kendilerine dönüp bakmazlar. En sonunda kendileri gibi aptal bir kız bularak, sahalardan çekilirler.

3.Çirkin ve Piç Erkekler:
İşte bu kategori en tehlikeli kategoridir. Ânında âşık olabilirsiniz bu çirkin, kalıpsız erkeklere. Hem çirkindirler, hem de sizi küçümserler. Birden kendinizden şüphe etmeye başlarsınız. Aşağılık hissedersiniz. Bazen, bu kendine neden aynadan bakmıyor diye düşündüğünüz olur; ama hemen o düşünceden uzaklaşırsınız. Çünkü  sizi büyülemiştir çirkin erkeğiniz. Bu tip erkeklerin yanında mutlaka kendilerinden daha fit, uzun boynu ve güzel kızlar olur. Bu kızların gözü, bu bacaksız erkeklerden başka bir şey görmez. Bu erkekler ne kadar çirkinlerse o kadar piç olurlar. Ultra taş bir kızı, birkaç yıl aşk acısı ile götüme döndürebilirler. Ayrıca bu erkek tipi ölümüne cimri de olabilir. Bu modellerine hem kel hem odun erkekler adı da verilir.

4.Loser Erkekler:
Bu erkeklerin hayatta hiç şansları yoktur. Ömür boyunca nefes alsın yeter felsefesi ile yaşarlar. Uçana kaçana kayma eğilimi gösterirler; ama başaramazlar. Böylelikle tüm güdülerini içlerine atarlar. Ya gay olurlar sonunda ya da tecavüzcü olurlar. Doğuştan kaybetmeye mahkumdurlar. Eskaza bir kız ile bir şeyler yaşasalar, o kızı ömürlerinin sonuna kadar bırakmazlar. Kız onları bırakacak olsa, kızın topuklarına itina ile sıkarlar.

5.Ortalama Erkekler:
Yoğun istek üzerine bu kategoriyi eklemiş bulunmaktayım. Bu erkek tipleri, çok yakışıklı olmayan, çirkin de olmayan erkeklerdir. Makul tiplerdir. Eğlencelidirler. Kültürdü olanları da vardır. Günümüzde Çirkin ve Piç Erkekler kategorisindeki erkeklerle yarışacak sayıdadırlar. Genelde tercih gören model bunlardır. Sorunsuz, anlaşması kolay, uyumlu, cici erkekler...

6. Ütopik Erkekler:
Son erkek grubu, o masallardaki beyaz atlı prensler oluyor efendim. Hem yakışıklı, hem kültürlü, hem paralı, cömert, askerliğini yapmış, işini kurmuş; evi, arabası, bankada parası, iyi huylu anası olan erkeklerdir bunlar. Sayı olarak yok denecek kadar azdırlar. Ve umutlanmayın, hepsi çoktan yuvalarını kurmuş, çoluk çocuğa karışmışlardır. Hem de Safiye Ayla tipli karılarla.

Bir de kategoriye alamadığım Biscolata erkekleri var. Akıllara ziyan. Onlar için hiç ümitlenmeyin kızlar... Fanteziye devam...

Kadınlar

Kadınlardan nefret ediyorum! Hemcinslerim evet, korumam lazım; ama nefret ediyorum. Bir kere çok içten pazarlıklılar. Böyle gözleri ayrı oynuyor, kaşları ayrı oynuyor. Fettan, iki yüzlü, yalancılar. Tek ayak üstünde kırk tane dolap çeviriyorlar. Erkekler öyle mi? Her şeyi dümdüz anlatıyorlar. Entrika çevirmiyorlar. Kıskanmıyorlar birbirlerini. Kuyu kazmıyorlar.

Kadının aklı birkaç şeye çalışıyor. Kıyafet, ayakkabı, çanta ve baklavalı erkek. İşleri güçleri gıybet. Efendim uyanırlar, ne giyeceklerini düşünürler kırk saat. Giyinirler saç, baş yaparlar. O da biter başka şey başlar. İşe giderler, hemcinsleri ne giymiş hemen ona bakarlar. Sonra saçlar, makyaj. Ayakkabı ya da çanta marka değilse hemen aşağılarlar. Bir saat çalışıyorlarsa, iki saat dedikodu yaparlar. Kahve içerler, fal baktırırlar. Falı bakan kişi ne söylese inanırlar. Gazetenin önce magazin sonra burç yorumları köşesine bakarlar. Ekonomi, politika sayfalarını ışık hızıyla geçerler. Akılları hep kurnazlığa çalışır. Nereden açık bulurum, nereden dedikodu çıkartırım diye kafa yorarlar. 

Öyle tehlikelidir ki bu kadın milleti. Bir erkek kibarca yaklaşsa "gay mi lan bu" derler. Kabalık etse, "kekoya bak" derler. Arasa sürekli, "ay yazık âşık oldu" diye düşünüp acırlar. Aramasa götleri tutuşur, "kesin benden hoşlanmadı" diye düşünüp hemen stratejik planlar yaparlar. En yakın arkadaşları, sevgililerini beğenmezse hemen adamın kıçına tekmeyi basarlar. Sonra yine aynı arkadaşlarının bir sözüyle embesilin tekine verirler. 

Kadın, kadının şeytanıdır. En büyük zararı kendi ırkınadır. Çirkin bir erkeğin yanında taş gibi bir kız görseler, hemen "bu erkekte kesin bir numara var ki bu karı bununla birlikte" diye düşünüp, adamı tavlamaya çalışırlar. Sevgilisi olsun olmasın, evli ya da bekâr farketmez. Kadın isterse alır kardeşim. Giyer minisini, açar göğüsleri falan, olayı halleder. 

Bilmiyorum hemcinslerime neden bu kadar kinlendim gece gece. Ama cinsimizi küçülttüklerini düşünüyorum. Böyle İstiklâl'de açık saçık giyinip, kekoları peşlerine takıp Candan Erçetin klibi gibi gidiyorlar ya, çok aşağılık geliyor o bana. Ve son özlü sözümü söyleyerek bu nefretimi kusmanın rahatlığıyla sıcak yatağıma uzanmak istiyorum: Kaşar kadın yoktur; çirkin kadın vardır. 

İyi geceler ifindim.

Yazacaksanız Adam Gibi Yazın

Neden normal insan olamıyorum? Neden hep ayrıntılar incikler cıncıklar peşindeyim? Çok pis kronik imlâ takıntım var. Nerede yanlış yazılmış bir kelime görsem, hemen yazanı dövmek istiyorum. Twitter, Facebook, Blogger, sözlüklerin alayı sürekli imlâ hatası yapan lavuklarla dolu. Okuyamıyorum, daralıyorum. Şu dahi anlamındaki -de'yi ayrı yazmak çok mu zor? Yahut soru eklerini ayrı yazmak? Tüm bunları geçtim, bir de anlatım bozukluğu ve İngilizce kelimelerle aynı anlama gelen Türkçe kelimelerin yan yana kullanılması durumu var ki, beni benden alıyor. "Arka fon" nedir arkadaş? Fon zaten zemin, arka plân anlamında. "Full dolu" olayına artık gıcık bile olamıyorum. Durum o kadar vahim. "Ok tamam" en tahammül edemediğim. "Öss sınavı" başlı başına bir saçmalık. Hadi çocuk Türkçe'si iyi olmadığı için dershaneye geliyor, sınava hazırlanıyor. Onu sınava hazırlayan andavallı öğretmen Öss sınavı derse, çocuktan ne yapması bekleniyor? Bir ara Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi'nin kapısında kocaman "Türk, Öğün, Çalış, Güven" yazıyordu. Hem de böyle parlak bir fon üzerine yazılmış. Oldukça iddialı bir yazıydı. Altına da Mustafa Kemal Atatürk yazmışlar. Yazıktır, o adamın kemikleri sızlamadı mı mezarında? Osmanlıca, Farsça, Arapça gibi diller bilen, bütün klasikleri orijinal dilinden okuyan bir adam, "öğün" der mi hiç? Öğün, bildiğimiz yemek anlamında. Övün ulan övün! Koskoca üniversite bunu yaparsa, yurdumun heyecanlı gençleri neler neler yapmaz.

Şimdi benim yazdığım bu yazıda da kesin hata ararsınız; ama bulamazsınız...

Kızımız Olacaktı?

Bir ara öylesine bir çocukla görüştüm. Arkadaşımın arkadaşıydı efendim. Tanıştık, manıştık. Çocuğun kız arkadaşı varmış. İyi dedik, Allah sahibine bağışlasın. Bunlar birkaç gün içinde ayrılmaz mı! Bu ayrılık çocuğa koymamış olacak ki, bana sarmaya başladı. Ben de eski sevgili sendromlarındayım. Göksel gibi depresyona girmeler. Hop oturup, hop kalkmalar. Göz sürekli telefonda. İnternette her şeyi kontrol etmeler. Biraz daha yalnız kalsaydım kesin fake hesap açıp, eski sevgilimi yeniden tavlamaya çalışaşacaktım.

Neyse çocukla mesajlaşmalar başladı. Havadan sudan konuşmalar derken hadi buluşalım. Bir şeyler yiyelim falan. Alkol de olayın içine dahil olunca, minik temaslar büyüdü. Çekingen tavırlar hafif hafif kayboldu. Bir baktık eller tutulmuş. İlk öpücük gelmiş. Bir yanım engel olmaya çalıştıysa da bu gidişe, diğer yanım beni terk eden eski sevgilime karşı öfkeden kudurduğu için tepkisiz kaldı. Bu arada çocuk, her gün işten çıkıp, milyon km yol katedip beni görmek için gelmeye başladı. Ben ısrarla evime davet etmedim kendisini. O bu durumdan inatla müteessir olmadı. Allah'ım delirtmeye başladı çocuk beni. Durmadan aramalar, hesap sormalar. Nereye gidiyormuşum, ne zaman dönecekmişim, çok geç kalmasam fena olmaz mıymış o da gelebilirmiş eğer istersem. Yahu, istemiyorum ki davet etmemişim değil mi?

Ben yavaş yavaş darlanmaya başladım tabii bu durumdan. Nasıl yapsam da kurtulsam diye düşünmeye başladım. Kırmak da istemiyorum. Yani bu aşamaya gelmeden önce ultra cool olan çocuğun, son durumunu gördükçe nasıl olabilir diye düşünüp duruyorum falan. Ne hallere düştün oğlum, bir kız için böyle maymun olunur mu demek istiyorum! Ben kıvranıp dururken, televizyonda bir filme denk geldim. Bir erkek on günde nasıl kaybedilir mi ne öyle bir şeydi filmin adı. İzlemeye başladım. Kız neler yapıyor çocuğa. Hepsini birer birer aklıma yazdım. Dedim başka  çare yok. Bu iğrenç, itici şeyleri yaparsam kesin beni terk eder.

Hemen bir plan yaptım ve iğrençlikleri yavaş yavaş gerçekleştirmeye başladım. Sürekli arıyorum çocuğu. Neredesin? Ne yapıyorsun? Kim var? İşte değilsin sen, yalan söyleme! Tüm bu çemkirik tavırlarıma rağmen, çocuk bana sabırla cevap veriyor garibim. Ulan sana ne falan dese yine saygımı kazanacak. Bir kez daha düşüneceğim belki de. Görüşüyoruz falan. Saçma sapan nedenlerden kavga çıkarıyorum. Yavşak yavşak sarılıyor. "Benim suçumdu özür dilerim" diyor. Yahu benim edepsizliğim apaçık ortada! Kavgayı çıkaran benim! Ortada hiçbir şey yok. Neyi kabul ediyorsun arkadaşım?

Bu olumsuz tavırlar işe yaramayacak en iyisi aptal kızlar gibi davranayım dedim. Böyle durumlarda en etkili konu kesinlikle "evlilik"tir. Bir de "beni seviyor musun, bana aşık mısın, ne kadar aşıksın ihih" muhabbetleridir. Girdim işte, -Beni seviyor musun? Cevabı tahmin etmek zor değil: "Seviyorum tabii ki!" -Peki bana âşık mısın?  Beklediğim cevap gelmedi. "Emin değilim." Oha, nasıl emin değilsin lan? Kapımda yatacaksın bıraksam. Bozuntuya vermedim tabii. Bunu pekâla koz olarak kullanacaktım. -Peki, evlilik hakkında ne düşünüyorsun. Yani ben artık evlensem diyorum. Böyle gez toz nereye kadar? Ve beyimizden bomba cevaplar gelmeye başladı: "Aslında henüz evliliğe hazır değilim. Ama zamanın ne göstereceği belli olmaz.Üstelik henüz birbirimizi tanımıyoruz. Daha birlikte uyumadık bile." Bu birlikte uyumak lafını nerede duysam tanırım. Seksten bahsediyor! Sanki iki elini tuttuk diye vermemiz lazım hemen. Tövbe tövbe! Bu arada almam gereken cevapların hepsini almıştım. Saldırımı orada sonlandırdım ve beklemeye başladım uygun zamanı.

Hamle açıktı! Birkaç gün soğuk davrandıktan sonra, çağırdım bunu, gel konuşalım dedim. Geldi tabii. Başladım saydırmaya:  -Ben evlenmek istiyorum, ama sen evliliği düşünmüyorsun. Üstelik benimle seks yapmak bütün amacın! Bana âşık da değilsin! Seninle olmak için bir neden göremiyorum. Evleneceksen benimle devam edelim. Ben çocuklarımız olsun istiyorum boy boy. Kocaman ailemiz olsun. Ben biraz kilo alayım falan. Sen bıyık bırak, göbek yap. Benim hayallerim bundan ibaret.

Bu beni dikkatli dikkatli dinledi. Biraz düşündü, uzaklara daldı falan. Dedim tamam! Kesin gidecek! Döndü, yüzüme baktı. Bu bakış pek hayırlı değildi. "H., dedi. Ne olur böyle düşünme. Ben sadece sana söylemeye korktum. Ben sana çok âşık oldum!" O an dedim sıçtık! Ben kendi kendime yas tutamadan devam etti: "Evlenmek istiyorsan evleniriz. Bu bana çok uzak bir şeydi ama seni tanıdıktan sonra her şey değişti! Ayrıca nereden çıkarıyorsun tek amacımın seks yapmak olduğunu? Sen ne zaman istersen o zaman olur bazı şeyler. Ben hayatım boyunca beklerim seni..." Bu sözlerden sonra böyle içime bir şey saplandı sanki. Lan ne kötü bir insanmışım ben diye düşündüm. Bu kadar naif, bu kadar cici bir çocuğa yapılır mı bunlar, ağzıma sıçayım! falan diye kendi kendimle hesaplaşırken eski sevgilime kızmaya başladım birden. Elin adamı, benim daha baldırımı çıplak görmemiş, benimle evlenmek istiyor. Benim dangalak, beni terk edip alemlere akıyor! Nasıl adalet ulan! Nasıl bir düzen bu! Batsın bu dünya! derken kendime geldim. Esas oğlanın da telefonu çaldı. Arayan kim göremedim. Kötü bir haber almış olacak ki ayaklandı. Telefondakine de "hemen geliyorum!" dedi. -Ne olmuş? dedim. Eski yelloz kız arkadaşı intihara teşebbüs etmiş. Ölmemiş kaltak. "Benim hastaneye gitmem gerekiyor" dedi. -İyi dedim, selam söyle. Demedim tabii ki öyle bir şey. İçten içe kıskandım. Ben intihar etsem, ölsem kalsam benim eski sevgili kılını kıpırdatmazdı muhtemelen.

Esas oğlan, koşar adımlarla uzaklaştı. Bir daha dönmeyeceğini biliyordum. Böyle ajitasyon dolu bir mesaj atacaktı ve benden özür dileyecekti. Ama hiçbir şey söylememesini diledim içimden. Böylece eski coolluğunu gözümde yeniden kazanacaktı. Birkaç gün geçti. Ama ses çıkmadı. Tahmin ettiğim gibi oldu. Kızımız olacaktı gittin küçüğüm dedim, sek viski koydum kendime.